son 3 ayda 30 kilo aldım.Yaptığım bütün işler sınırlanmış vaziyette.Sadece yatıyorum ve yemek yiyorum.Böyle giderse yemek yemekten patlayıp öleceğim.Ama bir türlü de yemek yemekten vazgeçemiyorum.Çünkü en kolayı yemek...Biri sana yemek hazırlıyor ve yiyorsun.Yaaptığın hiçbirşey yokNe bir çalışma,ne bir emek.Biri sunuyor, sen kullanıyorsun ve mutlu oluyorsun.Mutlu olmanın en kolay yolu bu belki de.Yapılan bir şeyi çabasız tüketip yarar sağlamak.Sadece kendi bedenimi ilgilendirdiği için kimsenin karışmasına izin de vermiyorum.Ben belki böyle olmayı seçtim,olamaz mı?Sadece yatıp yemek yemek benim amacım belki.Bu kimi ilgilendirir ki?Sonuçta çatlayarak ölecek olan da benim.Hem her yemek yediğimde mutlu oluyorsam mutluluktan öleceğim anlamına da geliyor bu.Kim böyle bir ölümü istemez ki , en mutlu olduğun şeyi yaparak ölüyorsun.En nihayetinde herkes ölmeyecek mi?Neden ben hayatta bir sürü zorluklarla karşılaşıp,bir çok şeyi başaramayıp, binbir türlü şeyin kalbimi kırmasından sonra hiçbir şeyi halledemeyip elime bir şey geçmeden terk-i diyar edeyim ki bu hayatı?Sonuçta herşey aynı sonla vuk'u buluyorsa madem, ben de bu sonu seçtiysem kendime,kime ne!
Geçenlerde doktor muayeneye geldi.Dediğine göre çok ender rastlanan bir durummuş benimki.Ve bana diyet yapmamı önerdi.Kulağa ne kadar komik geliyor değil mi?.Ben (bu bağlamda herkes) bilinçli bir şekilde yiyorum.Ama az ama çok.Sonra gelip diyorlar ki bilinçli bir şekilde yemek yemeyin.İki olay gayet bilinçli ise biz hangisini seçmeliyiz.Kendi bilinçsizliğimizi mi,başkasının bilinçliliğini mi?Sonuçta da olay kendimize nasıl baktığımızla da ilgili.Kendimize başkasının gözünden baktığımız zaman, başkasının bilinçliliği de bilinçsizliği de en normali olarak gözükecektir doğal olarak.
Benim en normalim bu.Kendimim.Kendimi kendim gibi değerlendiriyorum.Ve kendimin istediği şey de; yemek,yemek,yemek.Çünkü elimden gelen en iyi şey bu:
Yemek,Yemek,Yemek
Taa ki...
YİYİP YİYİP S.ÇAMAYAN ADAMIN DRAMI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder