Renksiz bir toplum muyuz yoksa bize dayatılan ünlüler mi renksiz bilemiyorum.
Mesela Pink'in So What adlı şarkısını ele alırsak
Ne diyor kızcağız:
Kocamı kaybettim nereye gittib bilmiyorum.Amaan ne yaparsa yapsın Dadadadada ben bir rak starım zaten ne istersem yaparım
tarzında bişeyler söylüyor
Peki bunu niye yazmış?
Eveeet kocasından ayrılmış o yüzden yazmış
Dream Tv de bir program var
Şarkıların Öyküleri diye
Mesela adam "Mavi güneşin altında yağmurun altında elele tutuşalım sevgiliiim" tarzı bir söze sahip şarkı söylüyor
Ama işin aslında adamımız 1 ay önce kaybettiği kız arkadaşı için bu sözleri yazdığını anlıyoruz.
Bizde de benim bildiğim Dumanın Solistinin kız arkadaşı ölmüştü;
Acaba "Hangi oje yakışmaz kız sana?" adlı şarkıyı ona mı yazmıştır bilemiyeceğim
Tabii ki burdan ölenlere rahmet yakınlarına baş sağlığı...,
Demem şuraya varıyor ki:
Misal bizde deşarkı sözü yazan abilerimiz ablalarımız var
Soruyorlar:Acaba bu şarkı sözü kime yoksa ex kız arkadaşına mı heee? diye
Bizimkiler ne cavap veriyor
-Tabi yaşanmışlıklar olmuştur.Burada bir kişi üzerinden gidip de şarkı sözü yazmak gibi bir şey olamaz.Hayatım boynca yaşadıklarım yada başkalarının yaşadıklarını gözlemlediklerimle birlikte duygu ve düşüncelerimle harmanlayıp bu yoğun anlam taşıyan sözler ortaya çıkıyor.Burada yazılanlar artık benim olmaktan çıkıp tüm sevenlerimin ve dinleyicierin oluyor
gibisinden laflar
Peki sonuçta ne çıkıyor
"Şeytan diyor yanaş şuna
Adını anma sataş şuna
Ağlama yarim boşuna
Belki gider senin de hoşuna"
tarzı falanest tarzı gurebalıklar...
Hissetmeden yazıyoruz çalıyoruz söylüyoruz.
Sonra da gittikçe renksizleşiyoruz.
Beyaz programına katılan Sezen Aksu'ya sormuştu:
"Dört Günlük Bir Şey adlı şarkınızı çok seviyorum.O nasıl sözler öyle?Acaba hangi yaşanmışlıkların üzerine yazılmış bir şarkıdır acaba" diye
Minik Serçemiz ne cevap verdi:
"Yaa aslında Sinan Çetin bu ada sahip bir film çekecekti, ona istinaden yazdım bi anlamı yok yani"
Güle güle bu şarkıyla yaşanan acı tatlı hatıralar.Güle güle 4 gün beraber olduğum sevgilimin ardından dört yıl boyunca dinlediğim beni benden alan şarkı sözlerindeki o derin anlam
Merhaba Sinan Çetin'in filmi için yazılan promosyonik gudubet.
Bir millet hep bu tarz şarkılar yazan birisinin duygularını kendine pay çıkarıp anlamlandırarak büyüdü,sonra da diyoruz bu millet adam olmaz diye.
Olmaz abi, bu griliğin üzerine eflatun,pembe,haki tonlar atmadıktan sonra bizden hiiç bi şey olmaz...
(Çamurr bile kahverengiii...)
Üffffffff çok sıklyrmmmmmmmmm!!!:((
Heh hazır saksağan demişken (ne zaman?) beni alıp bir yerlere götüren düşüncemden bahsedeyim isterseniz.Mesela bülbül değerli bir kuş değil mi.Neden?Güzel ötüyo falan değil mi?.Hayır efendim bence değl.Bülbül değerli çünkü, az!Ama saksağan değerli mi?Yok canım ne değerlisi her tarafta uçup pisleyip duruyor namussuz(baba,selam!) saksağanlar.Değersizler çünkü çoklar.Ya dünya üzerinde 3 saksağan olsaydı.O zaman ağzınızı açıp pislemesi için altına geçmez miydiniz saksağanın.Boku bile değerli kuşun ne kuş olacaksa artık!
Bu güzellik konusunda lisedeki hocamın sözü aklımdan hiç çıkmaz “Güzellik görecelidir!” Yok sadece bu değil bi de “Mesela Afrika’daki kadınlar timsaha benzemeye çalışırlar, onların önündeki güzellik timsali de odur” demişti.İşte bu kadar.Başka söylenecek söz var mı.Ya da timsaha benzemek için 100 ameliyat yaptıracak bi babayürek.
Demek çok isterdim sevgili okur! Ama bu benim maalesef fıtratıma ters bir durum.Benim fıtratım ne mi?(fıtrat ne yav??) “Ya abi yapıyorlarsa vardır bir sebebi, herkes farklı bir şey düşünse o zaman nasıl bir gerçeklik ortasında buluşacak o kadar öğrenci” gibi olur.Aslında bu benim düşünüp buraya yazacağım şeydir.Eğer olur ya biri gelip bana bu konu hakkındaki yorumumu sorsa: “Ya bilmiyorum valla bana ne.Ne yaparlarsa yapsınlar” olur.
Komiklik ciddi bir iştir sevgili okuyucular her kes yapamaz bunu.Zorlama komiklik ise ne yazık ki hiçbir yere varmamaya mahkumdur. Mesela siyasi komiklik dersek, bunu doğru düzgün yapanlar var onlara sözüm yok.Ama bu ülke bir Olacak O Kadar sürecinden de geçmiştir.Yıllardır aynı tarz komiklikere yıllardır aynı tarz bir gülüşle gülmüşüzdür.Mesela:
Ben Nuri olarak en çok neye gülerim biliyor musunuz.Mesela birisi bir fıkra anlattı.Ama kimse ya anlayamadı (ki genelde böyle olur) ya da beğenmedi.Ama gülmek de zorunda.Adam fıkra anlatmış gülmezsek ayıp olacak.İşte o fıkranın bitiminden sonra “acaba gülsem mi, gülmesem ayıp olur” düşüncesini yaşayan insanların yüzündeki ifadedir.Fıkrayı anlatan da karşıdakileri iyice bir süzer gülenin olup olmadığına bakar.Eğer gülen olmazsa Waterloo seferinden dönen Napolyon gibi kötü hissedecektir kendini.Bütün hayat enerjisi alınır o zaman ve bütün özgüveni de sıfırlanmış olur.Neymiş efendim anlattığı fıkraya yaptığı espriye gülünmemiş.
(Üfff iyreençti bi daha fıkra anlatma bence!) tabiri boşa kullanılmış değil sevgili okuyucular.Bu tarz lafları edenler her zaman kendilerini en komik sandıkları için başkası ne anlatırsa anlatsın bu hava içindedirler.Peki bunu diyen tıynetsiz adama “Evet iğrencim değil mi hahaha!” diyerek kötü espri yaptığı için kendisinin göklere çıkarılmasını uman adamlara ne demeli sizce.Ben bir şey diyemiyeceğim sevgili okurlar.Terbiyemden ödün vermek istemiyorum
Mesela bizde düşene de gülünür:
Diye yazdığım yazıyı okudum Nurşen’e.İlk tepkisi:
O öyle deyince ben iyice coştum.İlla ki bir yazımı ona beğendirmeliydim.Sonraki gün asker,antiAmerikancı,dibine kadar milliyetçi İrfan Paşa’nın dağlarda nasıl Amerikan askerlerini çıplak elle hallettiğini anlatan “Malatyalı İrfan Paşa Destanı” adlı yazıyı Şair İrfan’ın önüne koydum.Okudukça sırıttı sırıttıkça okudu:
-Doğru diyorsun aslında.Mesela yaşlı teyzelere nasılsın denildiğinde hemen başlarlar yok "yanlarım ağrıyee" yok "başım çatlıyo" diye değil mi?
-Peki sence bu akrabalar o soruyu sorarken gerçekten merak ederek mi soruyorlardır bu soruları?
Yine bir gün bankta oturup denize matem dolu gözlerle bakarken bir gölge yanıma yaklaştı.Gölgenin sahibi 60-65 yaş aralığında bir balıkçıydı.Herhalde benim saatler boyunca denize boş boş bakışımının nedenini sormak için buraya geldiğini düşündüm.Oysa o:
Yine bir gün efkarım başımda duman bir şekilde o küçük kulübeye gittim.Yunus Abi beni karşıladı:
Yunus Abi’ye tam iki aydır gidip geliyordum. Kendisindeki değişime de şahit oluyordum.Artık karşımda daha olgun birisi vardı ve hep beni motive edici kelimeler sarfediyordu .İçeri girdiğimde sorduğu ilk soru sevdiceğimle barışıp barışmadığım olurdu.Barışmadığımı söylediğimde yüzü asılırdı hemen.Belli ki o da benim gibi üzülmekteydi bu duruma.